Imagine the smell of fresh baked croissant filling your nose and the grumbling sound of coffee beans being grinded up. You are walking through a cafeteria and are on your way to get a cup of coffee. At the coffee counter you see two plates of chocolates being displayed. One offers Hershey’s kisses for 0,01 a piece and the other offers Ferrero Rocher chocolate truffles 0,15 a piece. => Which one would you choose? If you are similar to the participants in the experiment of behavior psychologist Dan Ariely, 75% choose the chocolate truffle. Both chocolates are discounted over 50%, but the Hershey Kiss is a common treat (especially in the USA) and the chocolate truffle is more expensive and usually eaten at special occasions.The freshly grinded coffee aroma fills your nose again and you stumble straight to the counter. This time the two plates of chocolates have a different offer. One offers Hershey’s kisses for 0,00 a piece and the other offers Ferrero Rocher chocolate truffles 0,14 a piece.=>Which one would you choose now? The participants in the experiment new exactly which one they wanted, 66% of the participants chose a Hershey's kiss. Now going from 25% who choose a Hershey's Kiss to 66% is a massive shift in decision making, and a result any entrepreneur would want. How can such a tiny difference of 0,01 make such an impact? Neuromarketing shows us that as soon as something is free, our automatic brain reacts very strongly to it. Overriding any rational thinking of value. The offer of the luxurious chocolate truffle is still a better deal, but it is not considered in our minds. Relevance to the business entrepreneurHow is this experiment relevant to the business entrepreneur? Using free in your offer can help you in many ways. For example if you want to get a lot of attention for your new product or service, offering it for free will give it a boost. Free can also be a good strategy to convince a new customer to try your product or service. And when you are selling a packaged service or product a free item can help you sell your total product or service for a higher price. Do you want to know more about how price can influence your customers and other Neuromarketing insights that can help your business? => Sign-up for my live online training of 45 min (free). Learn about the how to get inside the head of your ideal high-end customers. P.S. I offer my online training for free because I would love for you to try out my new online training and help you with practical tips in your business.

From Tourist to LocalWhen do you go from being ‘a tourist’ to being ‘a local’? I only realized the difference after it had already happened. I was about to be on my way to a digital marketing event in Hoi An, a Unesco World Heritage site. A lovely coastal drive of 40 minutes. Hmm, that is a long time and I feel like having coffee, I thought. So at 8 am I stepped in the warm morning sun to one of the nine coffeeshops on my street. The chill of AC air surrounded me while I ordered a cà phê đen đá (iced black Vietnamese coffee). My phone buzzed. Ah, my scooter taxi has arrived. I hopped on the back and we took off. The wind was blowing through my hair as I took a bittersweet sip and tried to take a picture of the view. Suddenly it dawned on me: Wow, this wasn’t something I would have dared to do two months ago. Back then I was terrified to step onto a scooter taxi and ordering a coffee they way I liked it was more challenging than you might think. Now, hands-free, coffee-sipping, mobile phone-browsing motorbike rides were just my new normal. A New NormalOver the past three months more things have made their way into my new normal. While running, my body is now used to a tropical 29 degrees celsius and humidity of 80% (instead of a cool 10 to 15 degrees back home). In the Vietnamese restaurants I recognize my favorite dishes, such as Bánh xèo (a crispy pancake with shrimp and pork), Cơm gà (Chicken with rice and vegetables) and Mì Quảng (Noodles with chicken, peanuts and fresh herbs). Scott and I know our neighborhood, see the same friends weekly and are getting friendly with the locals. I completely embrace the extraordinary hospitality of our Vietnamese friends, whether they invite us for coffee or breakfast. I’m starting to feel at home. Incredible Friendliness of Vietnamese PeopleThe only thing that I can’t seem to get used to is the incredibly friendly, almost celebrity-like treatment the Vietnamese people sometimes give to traveling Westerners. I’m still not sure why, but I regularly get asked by the locals to take a selfie with them. It could be the blond hair - my husband often says I’m easy to spot among a sea of Asian heads. Even when I’m running on the beach (with a head like a tomato), an occasional group of girls walking on the boulevard still wave enthusiastically to say hello. At the same time, something else has happened in the past three months. As a Dutchie, I’m used to endless cloudy days. Three months later, I usually don’t notice the sun that comes through our apartment window every morning. The view of the tropical beach with coconut boats, palm trees and turquoise water, has started to feel normal. Day trips get traded in for long workdays. Weeks begin to pass by in a heartbeat. What is up?Forever Chasing Psychologists describe this experience as the hedonic-treadmill. Even being on the other side of the world, I can not get away from the effect. It means that even as I get used to my new environment - feeling at home - I also get less excited about it. Even though I still find the beach amazing, seeing the beach doesn’t make me as giddy as it did the first time. The hedonic-treadmill is something we all experience. For example, are you looking forward to that salary increase? Do you expect to be really happy when you attain it? Whoever has just got one probably noticed that the “happiness boost” didn’t last so long, or wasn’t as intense as they imagined. It likely became your new standard within six months time. That’s why psychologists call it a treadmill: you are running to obtain happiness, but you never quite reach it.What to Do Against the Treadmill-effect?To some extent, the treadmill effect was surprising to me. While I liked to feel at home, I also want to soak up all the little details of our year abroad like a tourist does. So, what can we do against the treadmill-effect? Positive psychology encourages us to actually take small chunks of time to be mindful and grateful. By consciously noticing these small things, you enjoy them a lot more. Perhaps somewhat clichéd advice, but still very effective. If you for example write down what you're grateful for, you tend to enjoy it more. Consider sharing this with others as well - it makes the feeling of appreciation more powerful. I personally like to call the rush I get from sharing my feelings ‘Happy Attacks’.And I share a lot with others - like when we were recently driving to visit old town Hoi An. The wind rustling through my hair, the view of the beach and skyline of Da Nang, Scott in front weaving through traffic, a feeling of freedom just grabbed me. I gave Scott an extra strong hug and said: ‘Wauw, wat een geweldig uitzicht hé?’. “Yeah, it’s quite the view.’ That ordinary drive suddenly looked very special and for a moment I went back to seeing it through tourist eyes.

Van toerist naar thuisgevoelWanneer ga je van ‘op bezoek’ naar ‘thuisgevoel’? Voor mij was het iets dat me zomaar overviel. Ik wilde naar een digital marketingevent in Hoi An. Een reis van 40 minuten. Hmm, dat is lang en ik heb trek in koffie, dacht ik. Dus om 8.00 uur ‘s ochtends liep ik in de warme zon naar een van de negen koffiezaakjes in mijn straat. Terwijl de airco-lucht me verkoelde bestelde ik een cà phê đen đá (zwarte Vietnamese ijskoffie). Eenmaal achterop de taxi-scooter nam ik mijn eerste slok. Opeens kwam het binnen: ‘Wauw, dit had ik twee maanden geleden niet gedaan!’Toen vond ik het nog spannend om op een taxi-scooter te stappen en had ik geen idee wat voor koffie ik koos. Laat staan dat ik de koffie zou vasthouden achterop de scooter, alsof het de normaalste zaak van de wereld was!In drie maanden Vietnam zijn er veel dingen normaal geworden. Tijdens het hardlopen is mijn lichaam gewend geraakt aan de tropische temperatuur van 29 graden en luchtvochtigheid van ongeveer 70%. In de Vietnamese restaurants herken ik mijn favoriete gerechten zoals Bánh xèo (een krokante pannenkoek met garnaal en varkensvlees), Cơm gà (rijst met geroosterde kip) en Mì Quảng (noedels met kip en pinda’s). We kennen onze buurt, zien dezelfde vrienden wekelijks en zijn bekend geraakt met de locals. De onwijs vriendelijke gastvrijheid van de Vietnamezen kan ik nu helemaal omarmen, of ze ons nu uitnodigen voor gratis ontbijtjes of kopjes koffie. Ik begin me thuis te voelen. Het enige waar ik niet aan kan wennen is de supersterbehandeling omdat ik een westerling ben. Puur om mijn blonde haar en blauwe ogen maken onbekende regelmatig een selfie met mij. Zelfs als ik met een rood tomatenhoofd over het strand ren, wordt er nog enthousiast door een groep meisjes van de boulevardkant naar me gezwaaid en hallo geroepen. Tegelijkertijd gebeurde er ook iets anders in de drie maanden. De zon die elke dag door het raam van ons appartement scheen viel me niet meer zo op. Het uitzicht op het strand begon normaal te voelen. Dagtripjes maakten plaats voor veel lange werkdagen. Opeens was er een week voorbijgevlogen, net als in Nederland. Hoe kon dit?Wat ik ondervond omschrijven psychologen onder andere als: hedonic-treadmill. Zelfs aan de andere kant van de wereld kan je het niet ontlopen. Het betekent dat ik gewend raak aan mijn nieuwe omgeving (thuisgevoel), maar dat ik er ook niet meer zo blij van word. Hoe fantastisch ik het strand ook vind, het maakt me niet meer zo gelukkig als de eerste keer. De hedonic-treadmill ervaren we allemaal. Kijk jij bijvoorbeeld ook zo uit om de nieuwe Iphone 11Pro te kopen? Verwacht je dat je er gelukkig van wordt? Wie hem al gekocht heeft, zal waarschijnlijk gemerkt hebben dat de geluksboost niet zo lang duurt en niet zo intens is, als eerst gedacht. Zelfs de flinke salarisverhoging waar je zo blij mee bent in de eerste maand, is na zes maanden je nieuwe standaard. Vandaar ook treadmill; je bent aan het hardlopen om gelukkig te blijven, maar je komt nergens. Met de voorbijgevlogen week schudde ik mezelf wakker. Niets mis met routine en thuisgevoel, maar ik wil vol genieten van het jaar. Wat kan je tegen het treadmill-gevoel doen? Psychologen ontdekten: bewust dankbaar zijn voor kleine dingen. Een open deur, maar wel heel effectief. Door op te schrijven waar je dankbaar voor bent geniet je meer. Dit vervolgens delen met anderen werkt nog beter. Zelf noem ik het delen graag Happy-Attacks. Het zorgt ervoor dat ik dagelijks veel bewuste blije mini-momenten heb én deel. Zo ook gisteren toen ik achterop de scooter zat. De wind door mijn haar, uitzicht op het strand en de skyline van Da Nang, Scott aan het stuur en het gevoel van vrijheid dat me overviel was immens. Ik gaf Scott een extra stevige knuffel en zei: ‘Wauw, wat een geweldig uitzicht hé?’. “Yeah, it’s quite the view.’ Dat voelde dan toch weer heel bijzonder.